Ποζεριά, σπινιά και τέχνη.

Ποζεριά, σπινιά και τέχνη.

Όταν ήμασταν 10 χρονών, η υπέρτατη μαγκιά ήταν να κάτσουμε στο τιμόνι του μπαμπά, να μας βάλει πρώτη, και εμείς να αφήσουμε απότομα τον συμπλέκτη και το αμάξι να σπινιάρει.

 Σε αυτή την πρώιμη εκδοχή της ποζεριάς, -που πολλούς δεν τους εγκατέλειψε ποτέ- εσωκλειόταν όλη η ουσία της οδήγησης. Όλο το στερεοτυπικό πρότυπο που είχε ενσταλαχτεί μέσα από τον Ιππότη της Ασφάλτου και τις αμερικάνικες ταινίες,....γινόταν μέσα απο μια σπινιά ολοκληρωμένο…

    Αφήναμε το τιμόνι με μια αίσθηση αγαλλίασης. Ήμασταν αυτοί που φαντασιωνόμασταν ότι ήμασταν. Και τι αν επι της ουσίας δεν ξέραμε που πάνε τα τέσσερα περι οδηγησης?

   Δεν ξέρω αν φταίνε εκεινα τα χρόνια..

Ζουμε την εποχή που η ποζεριά αντικαθιστά την δεξιότητα.

Η μόστρα αντικαθιστά την ουσία.

Η αξία του εξώφυλλου αντικαθιστά την αξία του περιεχομένου.

Το φαίνεσθε παραγκωνίζει το είναι.

   Η βλάβη στην αντίληψη του κόσμου είναι τόσο εκτεταμένη και τόσο βαθιά γύρω από αυτές τις έννοιες, που πολλοί καταλήγουν συνειδητά να ασχοληθούν με το στερεοτυπικό κομμάτι του «φαίνεσθε» μιας τέχνης,  αδιαφορώντας για την ουσία της.

"Εισαι καλός σε αυτό το οποίο υποδύεσαι ότι εισαι, εφόσον το υποδύεσαι καλά."

   Αν πετάς στον αέρα μπουκάλια ,ποτήρια και παγάκια, εισαι καλός μπάρμαν. Χωρις να χρειάζεται κανείς να ασχοληθεί με το αν ξέρεις να φτιάχνεις 2 ποτά της προκοπής.

Αν κάνεις τούμπες και σαχλές ποζεριές είσαι καλός «μαχητής πολεμικών τεχνών»

Αν κάνεις σπαγγάτ και δύσκολες στάσεις εισαι γιόγκι.

   Το αμεσως χειρότερα δυσάρεστο είναι η άλλη άκρη της συνεπαγωγής…

Για να  εισαι γιόγκι πρέπει να κανεις  δυσκολες στασεις και σπαγγατ

Για να εισαι πολεμικοτεχνιτης πρέπει να κανεις τουμπες και να πετάς αστεράκια.

Για να εισαι μπαρμαν πρέπει να πετας στον αέρα μπουκάλια..

Για να εισαι καλός οδηγός πρεπει να κανεις τετακέ και μπαντιλίκια.

Perform, to show your art.

Ενήλικες εγκλωβισμένοι σε μυαλό 10χρονου.

Οι τέχνες του τραγουδιού, της μουσικής και του χορού πάσχουν επίσης από αυτή την αρρώστια της διπλης συνεπαγωγής.

Τα στερεοτυπικά μοτίβα συνοδεύουν την αίγλη της κάθε τέχνης, σε σημείο που ο μαθητευόμενος ενδιαφέρεται κυρίως για την επιδερμική ταύτιση μαζί τους,παρα για την καθεαυτή εντρύφηση της τέχνης.

Υποταγμένοι στην κοινωνικά αποδεκτή διπλή συνεπαγωγή του φαίνεσαι- άρα -είσαι, μας αρκεί να μπορούμε να υποδυθούμε το στερεότυπο της τέχνης μας.

the art of posery (click for english)